Studienerd

Hejhej!

Hier weer even een berichtje uit het verre noorden ;).
Sommigen onder jullie zullen zich wel afvragen of ik nog steeds leef… nou goed nieuws, dat doe ik nog ;). Ik heb het alleen superdruk gehad de afgelopen weken.

Vorige week vond mijn seminar plaats. Na een week vol meetings, problemen oplossen en pogen de vragen van onze case op te lossen, mochten we vorige week dinsdag onze case presenteren. Aangezien onze groep het moeilijkste onderwerp had (fijn hoor), leek het ons handig om een powerpoint presentatie te geven. Helaas blijkt dat onze universiteit niet zo technisch is ingesteld, en dat we voor onze presentatie alleen overheads konden gebruiken. Daar worden we weer vrolijk van… Gelukkig was de assistente van onze professor zo aardig om mij te helpen met het printen van de overheads. Helemaal blij wegens haar hulp ging ik dus met mijn USB-stick naar haar kantoor om de overheads te printen. Aangezien ik weet dat de assistente nogal vaak problemen heeft met computers (elke les loopt ze met de beamer te sleuren van lokaal naar lokaal, en het is soms best moeilijk om het ding ook echt te installeren), vroeg ik me af hoe snel het printen zou gaan. Al snel kwam ik tot de ontdekking dat dit best even kon duren… Allereerst wist ze niet waar ze de USB-stick in moest steken… was het nou het toetsenbord, het beeldscherm of…. Owww ja toch de computer (na mijn tip)!! Haar reactie was dan ook meteen ‘ja dit is een nieuwe computer, dus ik weet nog niet precies hoe het werkt’, met daarop de vraag ‘kun jij het bestand niet voor mij openen’. Mmm, ok, geen probleem voor mij. Gelukkig wist ze wel hoe de normale printer werkt, dus nu werd het tijd om van de kopieën overheads te maken. Na 20 minuten gekeken te hebben hoe het kopieerapparaat zou kunnen werken (en mij allerlei vragen gesteld te hebben en tevens haar persoonlijke leven aan mij verteld te hebben), vond de assistente het toch maar tijd om even hulp in te schakelen (mmm ja, ik zou kunnen helpen, maar de Zweedse taal op het apparaat is ook een groot vraagteken voor mij ;)). Na bijna een half uur moeten wachten, kwam ze dan eindelijk terug met overheadpapier en kon het kopiëren beginnen… mmm toch nog niet helemaal. Gelukkig was er een jonge man zo aardig om ons te helpen. Wat blijkt, heeft ze toch niet het juiste papier gehaald. Dus ja weer 10 minuten wachten. Eindelijk na 1 uur had ik dan toch mijn overheads. Hoezo tijdverspilling? Ik begin er onderhand al gewend aan te raken ;).

De presentatie ging evenmin soepel. Laura (Spanje) en ik hadden dezelfde vraag, en wilden het gezamenlijk presenteren. Helaas was dit toch niet zo’n goed plan, want door al het Spaans/Engels geratel van haar en tevens de helft van de stappen over te hebben geslagen, was iedereen in nog meer verwarring dan ervoor. Gelukkig kon ik met mijn verhaal toch nog voor wat opheldering zorgen. De andere groepsleden waren evenmin echt goed voorbereid. Een meisje uit IJsland begreep haar hele onderwerp niet, dus ik had haar nog moeten helpen. Erg leuk allemaal, maar het neemt veel tijd in beslag. De docent was wel zo aardig om te zeggen dat zelfs de beste juristen geen antwoord op mijn vraag kunnen geven.. toch een geruststelling of niet? Wel vraag ik mij dan af als zij het al niet kunnen, waarom ik het dan wel zou kunnen?!?!

Na de seminar was het tijd voor mijn Zweedse cursus. Ik zou die avond mijn presentatie over Astrid Lindgren hebben… zou inderdaad, de docent had een fout met de datum gemaakt, dus ik moest het pas gister presenteren (ging gelukkig goed, dus presentatie was goedgekeurd!).

De rest van de week heb ik druk mogen studeren voor mijn examen. Volgende week woensdag is het zover. Gelukkig is het een openboek examen, maar ik moet toch nog veel doornemen!

Afgelopen weekend was ik toch toe aan wat ontspanning. Zaterdag was het weer lekker weer, en kwamen Stephan (mijn buurman uit Duitsland) en ik op het idee om eens een fietstocht te gaan houden. Aangezien Florian na het eerste semester besloot om naar huis te gaan, en hij zijn fiets niet meer kon gebruiken, had hij de fiets aan mij gegeven! De fiets heeft de afgelopen 2 maanden in de sneeuw voor zijn cabin gestaan (en mijn nieuwe buurvrouw wou hem al bijna afpakken), dus het werd echt eens tijd om hem te gaan gebruiken. Ondanks dat het waarschijnlijk de meest lelijke fiets is die ik ooit heb gehad (mannenmodel, met terugtrap rem en een soort van oranje kleur), ben ik er echt superblij mee! Stockholm wordt een stuk kleiner als je ergens naartoe gaat op de fiets, het gaat stukken sneller dan met de metro en bus! We hebben dan ook een redelijke tour gehouden, eerst naar St. Eriksplan, toen naar Fridhemsplan (waar het één en al spektakel was wegens een brand) en uiteindelijk kwamen we terecht in Södermalm. Daar aangekomen hebben we de lekkerste appeltaart ooit gegeten, in Lasse i Parken, een cafeetje in een typisch Zweeds rood huisje. Vanuit daar besloten we naar Langholmen te lopen, een deel van de stad dat ik nog niet gezien had. Helaas begon het 5 min na aankomst te hagelen… Ja hagel! Bluh! We besloten daarom om maar terug te gaan naar onze fietsen. Natuurlijk toen we daar aankwamen was het weer droog… Op de terugweg richting de campus waren we de weg een beetje heel erg kwijt geraakt, op zich niet erg, want heb weer andere delen van de stad gezien, maar nadeel was dat we heuvel op moesten fietsen. Aangezien mijn fiets zonder versnellingen niet zoveel aankan, was ik totaal doodop na de tocht haha!

’s Avonds was het eigenlijk de bedoeling om weer aan de studie te gaan, maar aangezien ik al 3 weken niet meer uit was geweest besloot ik om mee te gaan naar een feest op de KTH (Kungliga Tekniska Högskolan). Tijdens onze fietstocht moest ik Stephan helpen met het sturen van Nederlandse smsjes naar een Nederlands meisje die hij die avond daarvoor had leren kennen. Voor het stappen in de KTH had hij haar uitgenodigd om wat met ons te gaan drinken in zijn cabin. Was erg leuk om weer eens een Nederlands iemand te ontmoeten, en het leuke is dan Sanne ook in Nijmegen studeert. Al snel kregen we dan ook het typisch melige gevoel en begonnen we op onze weg naar KTH Nederlandse nummers te zingen. Ach ja, een gekke avond mag wel een keer na een hele week studeren ;).
Het feest zelf was een aparte ervaring. Ik was al een keer eerder op de KTH geweest, en kenmerkende daar is dat ong. 80% op een feest van het mannelijke geslacht is. En dat is op zich niet erg, maar van die 80% heeft denk ik 70% nog nooit iets vrouwelijk gezien… iedereen keek ons aan alsof we aliens waren (wist niet dat ik er zo raar uitzie ;)). Om 1 uur ’s nachts kreeg ik gelukkig een uitnodiging om naar club 2.35:1 (originele naam of niet) te gaan. Dus dat heb ik maar gedaan.

De dagen daarna stonden weer in het teken van studeren. Maar niet alleen voor mijn rechten tentamen, ook voor Zweeds! Afgelopen week moest ik weer een essay schrijven en tevens had ik gister een meeting met mijn tandem. Nu zullen jullie wel denken tandem?!? Ja mijn tandem. Dat is iemand die graag mijn taal wil leren en die mij Zweeds kan leren. Mijn tandem heet Lisa, ze is 29 jaar oud en heeft ook rechten gestudeerd. Gister was ik voor het eerst bij haar langs geweest. Het was echt superleuk! Lisa is een schat van een meid en we hebben dik 3 uur Nederlands/Zweeds gepraat. Natuurlijk gaat het voor ons beide nogal ongemakkelijk met de taal, maar we hebben rustig de tijd genomen. De reden dat Lisa Nederlands wil leren, is omdat ze met Erasmus naar Nederland was geweest en sindsdien een Nederlandse vriend heeft. Ze wil graag naar Nederland verhuizen (ja, ongelooflijk, iemand wil het mooie Zweden verlaten voor ons kikkerlandje!). Volgende week ontmoeten we elkaar weer, en in de tussentijd probeer ik zoveel mogelijk Zweeds te oefenen.

Nou nu is het weer tijd voor mij om aan de studie te gaan. Nog 5 dagen te gaan en dan is het tentamentijd!!

Liefs Asje

PS: helaas deze keer geen foto’s, want ik was mijn camera elke keer vergeten :(