Justin en back to nature

God morgon!

Hier weer en update van mijn afgelopen en tevens laatste week in Zweden…

Dinsdag was het dan eindelijk zover: JUSTIN!!! Maar helaas voordat ik naar dit concert toe kon gaan, mocht eerst nog een bezoekje aan het ziekenhuis brengen… Ook dit keer ben ik niet veel wijzer geworden van wat de dokter mij heeft verteld: ik heb óf een distortion óf een stress fracture in mijn enkel… Jaja, veel leuke woorden, maar de enige manier om te ontdekken wat het nu precies is, is de komende 3 weken nog rusten, en dan hopen dat de pijn weg is… mmm ja, fijn hè?!

Na het ziekenhuis waren Pieter en ik nog even op bezoek geweest bij Vicky die op Lappis woont, aangezien zij de volgende dag richting huis zou vertrekken. Ondertussen werd Pieter meer en meer zenuwachting, dus rond een uur of 4 besloten we dan toch echt maar richting Justin te gaan. Bij aankomst in Globen stond ons de meest lachwekkende verwachting op te wachten: een rij bestaande uit alle fans, die 2-aan-2 naast elkaar stonden… Dat betekende dus dat de rij enorm lang was en het hele plein naast Globen rond ging. Dit was weer zo’n typisch moment waaruit blijkt dat de Zweden soms echt een raar volk zijn ;). Wij dus maar netjes achter aan gesloten (natuurlijk 2-aan-2 ;))… Al snel werd de rij langer en langer, en het effect werd alleen maar lachwekkender. Iedereen vestigde zich maar op de grond, of ging nog even langs de McDonalds of naar het toilet…totdat er opeens een paar mensen begonnen te rennen toen ze beweging zagen in de rij… Pieter en ik hoefden niet lang na te denken, of wij renden ook richting het begin van de rij, en hadden een groot deel van de mensen (die niet zo erg blij waren) achter ons gelaten hehe (ja, sorry maar onze Nederlands/Belgische instelling blijft bestaan ;)). Bij binnenkomst van Globen bleek dat we een ideale staanplaats hadden, slechts twee meiden stonden voor ons aan het eerste rek voor de ‘normale’ mensen, voor ons was slechts het gebied voor de VIP (oftewel alle Stureplan BRADS).

Als opwarming voor het concert trad Natasha Beddingfield op en daarna was het tijd voor Justin! Het concert was echt super!!! De muziek was goed (dit was het concert meer gefocused op de muziek dan op het dansen, zo bespeelde Justin vele instrumenten zelf en tevens zong hij veel oude nummers), de locatie was perfect en Justin was in een zeer goede stemming: hij bedankte Stockholm meerdere malen en sprak zowaar een aantal woordjes Zweeds en bracht tevens een toost uit op Zweden! Tevens kwam Timbaland ook nog even voorbij!! Aan het einde van de avond waren Pieter en ik half dood, onze voeten deden zeer, we waren half uitgedroogd, onze stem weg, maar het was cker de moeite waard!!!

Vrijdag was het tijd voor een ander spannend evenement: het vieren van Midsommar. Tijdens midsommar wordt de langste dag en tevens de kortste nacht van het jaar gevierd. De meeste Zweden verlaten dan de stad en gaan richting hun zomerhuisjes of één van de eilanden of trekken erop uit met hun boot. Aangezien wij nog geen flauw idee hadden waar wij als niet-Zweden toch iets van deze viering mee konden krijgen, besloten we spontaan om de boot richting de Archipelago te nemen, naar het eiland Finnhamn (een van de grootste eilanden in de Archipelago). Vrijdagochtend om 8 uur vertrokken we met een groep van de campus, aangezien ons werd aangeraden vroeg te vertekken omdat duizenden mensen de boot zouden willen nemen. Na een boottocht van dik 2 uur (wat voor de meesten onder ons een slaappauze betekende, omdat een aantal mensen een nachtje slapen hadden overgeslagen hehe) kwamen we op Finnhamn aan. Omdat we met onze onwetendheid niet wisten welke richting we op moesten, hebben we de grote meute gevolgd en ons gevestigd op één van de rotsen aan de kade.

Rond 3 uur zijn we richting een grasveld gegaan waar het evenement van de dag plaats vond: het opheffen van de midzomernachtboom! Onder het genot van Zweedse volksmuziek tilde iedereen de boom op, en zelfs Pieter heeft nog een handje meegeholpen hehe. Toen de boom er eindelijk stond was het tijd om te dansen. Paola en ik wilden natuurlijk meedoen, dus hand in hand stonden wij ook in de kring. We hadden geen idee wat voor dans we konden verwachten… Bij de dans bleek maar weer dat de Zweden zich nergens voor schamen, zo moesten we op onze knieën en handen liggen, als konijntjes rondspringen (hehe zo voelde het tenminste aan), en tevens oud en jong deden mee. Een aantal andere typische Zweedse gewoontes op deze dag zijn o.a. dat de vrouwen allemaal een bloemenkrans in hun haar dragen, iedereen aardbeien eet en natuurlijk de benodigde snaps er aan te pas komen.

Na de dans en het spelen van een potje volleybal en voetbal was het tijd voor een bbq. Echter, wij kneuzen hadden geen wegwerp bbq meegenomen, en de vuurspecialisten onder ons waren niet aanwezig op deze dag. Gelukkig was er een aardige Zweedse man die ons uitnodigde om te bbqen bij zijn boot. Nadat onze maagjes goed gevuld waren, nodigde hij ons tevens uit voor een boottocht met zijn dochter in de kleinere boot. Samen met Chichi, Michele, Paola, Patrick en zijn broer hebben we een halve tocht rondom het eiland gemaakt. Erg mooi om te zien, en tevens erg nat, onze kleding was niet echt gemaakt voor de tocht hehe.

In tegenstelling tot sommigen onder ons die de boot rond een uur of 7 naar huis hadden genomen, besloten wij die-hards om de nacht door te brengen op het eiland in de openlucht. Met slaapzak en dekens en al hadden we ons gevestigd op een rots. De avond bestond vooral uit vele feestjes die op de boten zelf plaats vonden (natuurlijk van alle rijkeluiskindjes die niets normaals meer uit konden kramen door alle alcohol). Onder het genot van marshmallows en een zonsopgang hebben we dan toch een poging gedaan om te slapen. Helaas begon het in de vroege ochtend te regenen, dus we zijn maar wezen schuilen in de woonkamer van de jeugdherberg om daarna de boot richting huis te nemen… Al met al was het een geslaagde trip: back to nature en één met de Zweden ;)

Kramar Astrid